درمان سندرم پیریفورمیس یکی از دغدغه های شایع در افرادی است که دچار درد باسن، تیرکشیدن درد به پشت ران یا علائمی شبیه سیاتیک شده اند. این مشکل معمولاً زمانی ایجاد می شود که عضله پیریفورمیس دچار اسپاسم یا التهاب شده و به عصب سیاتیک فشار وارد می کند. از آنجا که علائم این سندرم می تواند با سایر مشکلات ستون فقرات یا مفصل لگن اشتباه گرفته شود، تشخیص صحیح و انتخاب روش درمان مناسب اهمیت زیادی دارد.
در این مطلب به صورت کامل بررسی می کنیم سندرم پیریفورمیس چگونه درمان می شود، چه روش های غیرجراحی برای کاهش درد وجود دارد و تمرین درمانی عضله پیریفورمیس و حرکات اصلاحی چه نقشی در بهبود علائم دارند.

سندرم پیریفورمیس چیست؟

سندرم پیریفورمیس یک اختلال عصبی ـ عضلانی است که زمانی ایجاد می شود که عضله پیریفورمیس در ناحیه باسن دچار اسپاسم یا التهاب شده و به عصب سیاتیک فشار وارد می کند. این وضعیت می تواند باعث درد باسن، تیرکشیدن درد به پشت ران و پا، بی حسی یا گزگز شود؛ علائمی که گاهی با درد سیاتیک اشتباه گرفته می شوند.
عضله پیریفورمیس در عمق باسن و نزدیک مفصل ران قرار دارد و نقش مهمی در تثبیت لگن، چرخش ران و حفظ تعادل هنگام راه رفتن دارد. به همین دلیل، اختلال در عملکرد این عضله می تواند فعالیت های روزمره بیمار را به طور قابل توجهی تحت تأثیر قرار دهد.
از آنجا که فشار عضله پیریفورمیس بر عصب سیاتیک می تواند علائمی مشابه سیاتیک ایجاد کند، آشنایی با عوارض سیاتیک به تشخیص صحیح علت درد و انتخاب مسیر درمان کمک می کند.

درمان سندرم پیریفورمیس

درمان سندرم پیریفورمیس بسته به شدت علائم، مدت زمان درد و شرایط بیمار به چند دسته کلی تقسیم می شود. هدف اصلی درمان، کاهش فشار روی عصب سیاتیک، شل شدن عضله پیریفورمیس و بازگشت تدریجی بیمار به فعالیت های طبیعی است.
این سندرم می تواند علاوه بر درد باسن، با علائمی مانند درد لگن و محدودیت حرکتی همراه باشد که در صورت تشخیص نادرست، روند درمان را طولانی می کند.

روش های درمانی معمولاً شامل درمان های محافظه کارانه، تمرین درمانی، درمان دارویی، تزریقات هدفمند و در موارد نادر، جراحی هستند که در ادامه هرکدام را به طور جداگانه بررسی می کنیم.

تمرین درمانی عضله پیریفورمیس

تمرین درمانی یکی از مؤثرترین بخش های درمان سندرم پیریفورمیس محسوب می شود و نقش مهمی در کاهش اسپاسم عضله، کم شدن فشار روی عصب سیاتیک و بهبود دامنه حرکتی لگن دارد. این تمرین ها باید به صورت منظم، کنترل شده و بدون ایجاد درد شدید انجام شوند. در ادامه، مهم ترین تمرین ها و حرکات اصلاحی سندروم پیریفورمیس را معرفی می کنیم.

کشش عضله پیریفورمیس در حالت خوابیده

• این تمرین به شل شدن عضله پیریفورمیس و کاهش فشار روی عصب سیاتیک کمک می کند.
• به پشت دراز بکشید، زانوها را خم کنید و یکی از زانوها را به سمت سینه بیاورید.
• سپس آن را به آرامی به سمت شانه مخالف هدایت کنید تا کشش ملایمی در ناحیه باسن احساس شود.
• کشش باید بدون درد شدید انجام شود.

کشش پیریفورمیس به روش پا روی زانو

• در این حرکت، به پشت بخوابید و مچ یک پا را روی زانوی پای مقابل قرار دهید.
• سپس ران پای زیرین را به آرامی به سمت سینه بکشید.
• این تمرین یکی از مؤثرترین روش ها برای کشش عضله پیریفورمیس محسوب می شود و به کاهش درد باسن کمک می کند.

کشش عضلات همسترینگ

• کشش عضلات پشت ران می تواند در کاهش علائم تیرکشنده پا مؤثر باشد.
• همسترینگ سفت، فشار بیشتری به لگن و باسن وارد می کند و علائم پیریفورمیس را تشدید می کند.
• این کشش می تواند به صورت نشسته یا در حالت خوابیده انجام شود.

تمرین چرخش خارجی ران

• برای تقویت عضله پیریفورمیس و عضلات اطراف لگن، تمرین های چرخشی ران بسیار مفید هستند.
• در حالت خوابیده به پهلو، زانوها را کمی خم کنید و زانوی بالایی را بدون چرخش لگن به سمت بالا باز کنید.
• این حرکت به تثبیت لگن و کاهش عود درد کمک می کند.

تمرین پل (Bridge)

• حرکت پل باعث فعال سازی عضلات باسن و لگن می شود و در کنار تمرین های کششی، به بهبود تعادل عضلانی کمک می کند.
• به پشت دراز بکشید، زانوها را خم کنید و باسن را به آرامی از زمین بلند کنید.
• این تمرین باید بدون ایجاد درد انجام شود.

نکات مهم هنگام انجام تمرین ها

1. تمرین ها را در محدوده بدون درد انجام دهید
2. از انجام حرکات ناگهانی یا شدید پرهیز کنید
3. هر حرکت را ابتدا ۵ تا ۱۰ ثانیه نگه دارید و به تدریج تا ۳۰ ثانیه افزایش دهید
4. انجام تمرین ها به صورت روزانه یا طبق نظر پزشک توصیه می شود

تمرین درمانی عضله پیریفورمیس زمانی بیشترین اثر را دارد که با تشخیص صحیح، اصلاح الگوی حرکتی و در صورت نیاز سایر روش های درمانی ترکیب شود. در مواردی که درد با تمرین ها کاهش پیدا نکند، بررسی تخصصی و انتخاب روش درمانی مناسب ضروری است.

تقویت عضله پیریفورمیس

پس از کاهش درد حاد، تمرینات تقویتی برای تقویت عضله پیریفورمیس اهمیت پیدا می کند. این تمرین ها باید به صورت تدریجی و تحت نظر متخصص انجام شوند تا از عود درد جلوگیری شود.

درمان دارویی سندروم پیریفورمیس

در برخی بیماران، درمان دارویی سندروم پیریفورمیس به عنوان درمان کمکی استفاده می شود. داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی، شل کننده های عضلانی یا مسکن ها می توانند به کاهش التهاب و درد کمک کنند. مصرف دارو باید با نظر پزشک انجام شود و جایگزین تمرین درمانی نیست.

درمان سندرم پیریفورمیس با تزریق

در مواردی که درد با تمرین درمانی و دارو کنترل نشود، تزریق های هدفمند می توانند مؤثر باشند.

• تزریق داروی بی حس کننده و کورتیکواستروئید: برای کاهش التهاب و اسپاسم عضله پیریفورمیس
• تزریق بوتاکس: در اسپاسم های مقاوم، بوتاکس می تواند با شل کردن عضله، فشار روی عصب سیاتیک را کاهش دهد

این روش ها معمولاً تحت هدایت تصویربرداری و توسط پزشک متخصص انجام می شوند.

درمان سندرم پیریفورمیس با لیزر تراپی

لیزر تراپی یکی از روش های غیرجراحی است که با تحریک فرآیندهای ترمیمی و کاهش التهاب می تواند به بهبود علائم کمک کند. این روش اغلب در کنار تمرین درمانی استفاده می شود.

درمان سندرم پیریفورمیس با جراحی

جراحی به ندرت و تنها در مواردی انجام می شود که بیمار به هیچ یک از درمان های غیرجراحی پاسخ ندهد. در این روش، بخشی از اتصال عضله پیریفورمیس برای کاهش فشار روی عصب سیاتیک آزاد می شود.
در برخی بیماران، علائم سندرم پیریفورمیس ممکن است با درد پایین کمر اشتباه گرفته شود، به همین دلیل تشخیص افتراقی دقیق اهمیت زیادی دارد.

درمان سندرم پیریفورمیس بدون جراحی در کلینیک درد دکتر نقره کار

در کلینیک درد دکتر علی نقره کار، درمان سندرم پیریفورمیس با تمرکز بر روش های غیرجراحی و هدفمند انجام می شود. پس از ارزیابی دقیق بیمار، ترکیبی از تمرین درمانی، درمان های دارویی، لیزر تراپی یا تزریق های تخصصی انتخاب می شود تا درد کاهش یافته و عملکرد حرکتی بیمار بهبود یابد.

نسخه اصلی مطلب سندرم پیریفورمیس چگونه درمان میشود؟ | راه تقویت عضله پیریفورمیس را در سایت دکتر علی نقره کار بخوانید.

---